''Yine Birgün İşteyim'' Yazı Dizisi-1



Yine bir iş gününün ardından ve akşam yemeğinden önce ki dakikalarım da aklıma bloga yazı yazmak geldi.

Ben itfaiyede santral görevlisi olarak çalışıyorum. 24/48 vardiyalı olarak çalışıyorum. Görevim çok dikkat gerektiriyor. Özellikle ihbarcılarla görüşürken ve ekibi yangının bulunduğu adrese gönderirken doğru noktayı belirlemek çok önemlidir. ''Zamanla yarışıyoruz'' dememe gerek yok zaten bildiğiniz bir şey ama bilindiği halde en çok meşgul edilen ve oyalanan birimlerden biri olarak derin üzüntü yaşıyorum.



İnsan önemli bir birimi arayıp kendini ve aile şerefini hiçe sayacak sözler ve ses tonları çıkarmaya ne kadar da meraklıymış. Yalan yok ben dinlerken utanıyorum. İnsanlar bu kadar aşağılık ve karaktersiz olmamalı. Bu kadar saygısını yitirmiş ve mesleği zaman olan (112 ambulans /110 itfaiye/ 155 polis imdat /156 jandarma ) gibi birimleri oyalamamalı. Farkında değiller ama kul hakkına girdiklerini belirtmemde onların açısından fayda var. "Şaka" adı altında hakaret ve aşırı argolu terimler sözcükler kurmak yersiz ve gereksiz.

 Sizlerden ricamdır ne saygınızı yitirin ne de saygımızı.

Bizim görevimiz sizin can ve mal kaybınızı en aza indirmektir. Ama geldiğimiz de işimizi yaptıktan sonra gözlerimizin içine utançla değil mutlulukla bakın. Evinize geldiğimizde "Nerede kaldın O...Ç..." demek yerine "abi, kardeş, gardaş evde kimse var/yok şu oda şu kat şu sebepten yangın çıktı'' diye belirttiğinizde ne siz bir şey kaybedersiniz ne de biz alçalır veya yükseliriz.


Neyse daha yazacak çok şey var. İlerleyen zamanlarda daha detaylı aktarırım.

Sağlıkla ve saygıyla kalın...
İyi bloglamalar dilerim.
ADAM...

Yorumlar

Popüler Yayınlar